Rozkład plastiku to coś, o czym powinieneś wiedzieć. Ważne jest, żeby wiedzieć, jak długo trwa rozkład plastiku, ale trzeba też rozważyć, czy powinien on być kompostowany czy biodegradowany. Powinieneś także zwrócić uwagę na dodatki dodawane do tworzyw sztucznych, które przyspieszają rozpad łańcuchów molekularnych.
Kompostowalne a biodegradowalne
Termin „kompostowalny” i „biodegradowalny” może wydawać się zamienny, ale w rzeczywistości ma inne znaczenie. Oba są używane w odniesieniu do produktów, które z czasem ulegają rozkładowi.
Produkty kompostowalne z czasem ulegają rozkładowi w środowisku kompostowania. Rozkładają się dzięki wykorzystaniu powietrza, wilgoci i mikroorganizmów. Po rozłożeniu uwalniają do atmosfery dwutlenek węgla i inne związki nieorganiczne. Proces ten może trwać miesiące, a nawet lata.
Plastiki ulegające biodegradacji rozkładają się na dwutlenek węgla i biomasę. Produkty ulegające biodegradacji są przeznaczone do rozkładu w procesie biologicznym w kompostowniach przemysłowych. W Stanach Zjednoczonych produkty te muszą spełniać amerykańskie normy dotyczące kompostowania przemysłowego.
Kolejną zaletą używania produktów biodegradowalnych jest to, że zmniejszają one wpływ na środowisko. Jeśli zostaną prawidłowo zutylizowane, rozłożą się na bogaty w składniki odżywcze kompost, poprawiając w ten sposób stan gleby.
Alternatywne rozwiązania rozkładu tworzyw sztucznych
Rozkład tworzyw sztucznych nie jest najłatwiejszym zadaniem, ale dzięki odpowiedniej technologii można go osiągnąć. Tak jest w przypadku polihydroksyalkanianów. Materiał ten ulega biodegradacji w wielu różnych środowiskach naturalnych. Wymaga jednak specjalnych warunków, aby odnieść sukces.
Innym obiecującym rozwiązaniem jest recykling chemiczny. Proces ten może pomóc w usunięciu odpadów plastikowych ze składowisk. Ma też potencjał wytwarzania użytecznych produktów ubocznych. Brakuje jednak obiektów komercyjnych i wydajności przetwarzania energii.
Recykling chemiczny może być trudny ze względu na wiele różnych typów plastiku. W niektórych procesach powstają dodatki, podczas gdy inne przywracają monomeryczne bloki konstrukcyjne do ich monomerycznej postaci. W rezultacie trudniej jest osiągnąć wysoki wskaźnik sukcesu.
W końcu większość tworzyw sztucznych jest spalana, co powoduje emisję zanieczyszczeń, które mogą być szkodliwe dla zdrowia ludzi. Jeśli chcemy osiągnąć zerową emisję netto, będziemy musieli znaleźć alternatywne tworzywa, które będą bardziej przyjazne dla środowiska.
Ciężki plastik rozkłada się w ziemi
Są trzy główne sposoby pozbywania się plastiku. Jeden to recykling, drugi to spalanie, a trzeci to rozkładanie. Każda z metod ma swoje wady i zalety.
Spalanie powoduje powstawanie szkodliwych gazów i dioksyn, które mogą zagrażać ludziom i środowisku. Fotodegradacja, proces w którym światło rozbija wiązania utrzymujące łańcuchy molekularne razem, jest najbardziej efektywnym sposobem niszczenia plastiku.
Na koniec, mikroby odgrywają główną rolę w przekształcaniu materiałów organicznych w humus i pokarm dla innych organizmów. Jednak większość bakterii nie potrafi rozkładać tworzyw sztucznych typu PET.
Podczas rozkładu część plastiku rozpada się na mniejsze kawałki, które nazywamy mikroplastikami. Te małe kawałki mogą mieć negatywny wpływ na glebę. Mogą też zakłócać łańcuchy pokarmowe i wpływać na zdrowie życia w oceanach.
Dodatki przyspieszające rozpad łańcuchów molekularnych polimerów
Degradacja polimerów zachodzi w dwóch mechanizmach. Są to utlenianie i hydroliza. Szybkość degradacji zależy od konkretnego polimeru i mechanizmu degradacji.
Bezpłatne rodniki są kluczowym składnikiem wielu reakcji utleniania. Działają jako inicjatory i gatunki pośrednie. Cząsteczki tlenu mogą reagować z tymi wolnymi rodnikami, tworząc kolejne rodniki. Reakcja ta jest kontrolowana przez dyfuzję.
Hydroliza to reakcja substytucji nukleofilowej drugiego rzędu, w której biorą udział woda i grupy polimerowe. Aktywność hydrolityczna wiązań polimerowych jest skorelowana z położeniem tych wiązań w łańcuchu.
Poważnym ograniczeniem równania kinetycznego jest obecność wielu wolnych rodników. Każdy rodnik jest związany z odległością około 100 nm. W rezultacie tempo namnażania się wolnych rodników jest proporcjonalne do wielkości ich stężenia.
Rozkład odpadów żywnościowych
Czas, w którym odpady żywnościowe ulegają rozkładowi, zależy od rodzaju żywności. Na przykład całe warzywa potrzebują nawet miesiąca, żeby się rozłożyć. Natomiast mniejsze kawałki, takie jak skórki od bananów, potrzebują zaledwie miesiąca.
Na szczęście istnieją sposoby, aby Twoje odpady rozkładały się szybciej. Jednym z nich jest kompostowanie odpadów. Kompostowanie to skuteczny sposób na recykling składników odżywczych i poprawę jakości gleby. Innym sposobem jest unikanie wyrzucania niejadalnych części jedzenia do śmieci. Jeśli już musisz je tam wrzucić, wrzuć je do kompostownika.
Jest też Hierarchia Odzysku Żywności opracowana przez EPA. Określa ona trzy etapy rozkładu odpadów spożywczych: tlenowy, beztlenowy i kompostowanie. Chociaż każdy z tych etapów ma swoją własną skuteczność, ogólną zasadą jest unikanie umieszczania niejadalnych części jedzenia w kompostowniku.