Główną różnicą między chorobą Alzheimera a demencją jest to, że te dwa schorzenia mają różne objawy i przyczyny. W większości przypadków są one traktowane inaczej. Jednak w niektórych stanach różnice mogą utrudniać odróżnienie jednego od drugiego. Na szczęście istnieje kilka wspólnych objawów, które mogą pomóc w rozpoznaniu, które schorzenie jest obecne.
Demencja czołowo-skroniowa
Demencja czołowo-skroniowa i choroba Alzheimera to różne schorzenia neurodegeneracyjne. Mają odmienne skutki behawioralne i wymagają innego leczenia. Można je jednak łatwo pomylić. Ważne jest, aby wiedzieć, jak je rozróżnić.
Różnice między tymi dwoma chorobami można wyjaśnić wieloma czynnikami. Należą do nich nasilenie objawów, rodzaj testów używanych do diagnozy oraz procedury diagnostyczne.
Główną różnicą między tymi dwoma rodzajami chorób jest to, że demencja czołowo-skroniowa występuje u osób starszych. Choroba Alzheimera jest najczęstszym typem demencji wśród osób dorosłych w wieku od 45 do 64 lat.
Objawy FTD zaczynają się zwykle około 60 roku życia. Pierwsze objawy to zmiany w osobowości i zachowaniu. Ponadto osoby z FTD mają zwykle problemy z mową, pisaniem i rozumieniem. Leki mogą być stosowane w celu złagodzenia depresji, drażliwości i pobudzenia.
Niektóre z najbardziej pomocnych narzędzi diagnostycznych to obrazy mózgu. Skanowanie mózgu jest dobrym sposobem na identyfikację zwyrodnień czołowo-skroniowych. Innym testem służącym do diagnozowania tego stanu jest Mini Mental State Examination, czyli MMSE.
Demencja z ciałami Lewy’ego
Demencja z ciałami Lewy’ego to choroba charakteryzująca się nieprawidłowym odkładaniem się w mózgu białka zwanego alfa-synukleiną. Jej główne objawy to zaburzenia ruchowe i halucynacje wzrokowe. Ten rodzaj demencji jest często mylony z chorobą Alzheimera, a sposób, w jaki te dwie choroby wpływają na mózg, w pewnym stopniu się pokrywa. Są to jednak różne zaburzenia i wymagają odrębnego leczenia.
Na ogół choroba postępuje etapami. Wczesne stadium nazywane jest łagodną demencją i może wystąpić w bardzo młodym wieku. Osoby z tym typem demencji mają problemy z rozpoznawaniem emocji i pamięcią.
Niektórzy pacjenci z demencją z ciałami Lewy’ego mają zaburzenia ruchowe podobne do Parkinsona. Objawy demencji z ciałami Lewy’ego mogą być subtelne i zwykle pojawiają się po kilku latach. Na szczęście istnieje leczenie, które może złagodzić objawy.
Jednym z powszechnie stosowanych sposobów leczenia demencji z ciałami Lewy’ego jest stosowanie leków przeciwpsychotycznych. Niestety, skutki uboczne tych leków mogą być niebezpieczne. Mogą one powodować dezorientację i urojenia, a także mogą być niebezpieczne, jeśli ktoś przyjmuje już inne leki.
Demencja płatów czołowych
Osoba z demencją płatów czołowych ma problemy z pamięcią w płatach czołowych. Różni się to od choroby Alzheimera, która charakteryzuje się problemami z pamięcią w tylnej części mózgu. Demencja płatów czołowych może być zdiagnozowana za pomocą badania neurologicznego i testów diagnostycznych.
Pierwszymi objawami demencji płatów czołowych są zazwyczaj zmiany w zachowaniu i osobowości. Inne objawy mogą obejmować trudności językowe, zachowania antyspołeczne lub depresję.
Jednym z najważniejszych narzędzi diagnostycznych jest badanie MRI. U pacjentów z otępieniem czołowym obrazowanie wykazuje zwiększoną aktywność w obszarach czołowych i przednich skroniowych.
W przeciwieństwie do choroby Alzheimera, otępienie czołowe powoduje znaczną utratę zdolności komunikacyjnych. Dotyka zarówno opiekunów, jak i pacjentów.
Pacjenci z otępieniem czołowym są również często myleni z chorobami psychicznymi. Często są myleni ze schizofrenią lub depresją.
Badacze poszukują metod leczenia, które pozwoliłyby na wyeliminowanie deficytów pamięci i zachowania występujących w demencji płatów czołowych. Trudno jest jednak dokładnie zmierzyć częstość występowania tej choroby u pacjentów.
Łagodne zaburzenia poznawcze
MCI jest etapem rozwoju choroby Alzheimera (AD). Jest uważane za stan przedkliniczny. Objawy są na tyle łagodne, że nie przeszkadzają w wykonywaniu codziennych czynności.
Ten okres przejściowy można rozpoznać na podstawie obecności obiektywnych dowodów pogorszenia funkcji poznawczych. W tym celu wykonuje się prosty test pamięci, aby potwierdzić występowanie obiektywnych deficytów pamięci. W celu potwierdzenia diagnozy przeprowadza się również ustrukturyzowany wywiad kliniczny.
Silność tego stadium AD nie jest dobrze określona. Badania sugerują, że tempo spadku sprawności poznawczej wynosi od 10 do 15 procent rocznie. Oprócz testów neuropsychologicznych mogą być zalecane badania obrazowe mózgu. Badania te mogą również wykluczyć zmiany chorobowe lub inne przyczyny utraty pamięci.
Pacjenci z diagnozą MCI uzyskali wynik poniżej jednego odchylenia standardowego poniżej normy w pomiarach poznawczych niezwiązanych z pamięcią. Mieli również łagodne upośledzenie w innych domenach poznawczych. Niektóre testy uczenia się i uwagi były zaburzone.